[94/1/20] نظر() / برچسب ها:
ابتدای سال 92 مصادف شد با انتشار اخبار تلخی از آل سعود. ابتدا، تجاوز به کشور یمن و بعد از آن اقدامی شنیع در فرودگاه.
عکس العمل ها به ماجرای فرودگاه که حکایت از خوی ایران ستیزی آل سعود دارد در حال گسترش است. مردم، مسئولین، مجلس و علما هرکدام به نحوی اعتراض خود را اعلام کرده اند. آنچه تمایل شخصی بنده است، (باتوجه به سریالی بودن توهین های این حکومت وهابی) قطع سفرهای عمره است تا از سویی رعایت شأن ایرانی شده باشد و از سوی دیگر کمک مالی مردم ایران به این حکومت ضد اسلام قطع شود.
ولی واقعیات آنگونه نیستند که ما می بینیم و مسئولین ارشد نظام با رعایت مصالح و مفاسدی تصمیم به رابطه یا قطع رابطه با کشوری را می گیرند. شاید اینگونه حرکات توطئه ای باشد از سوی حکومت اسرائیل دوست عربستان یا برنامه ی دشمنان اسلام و اقدامات سریع و احساسی از سوی ما، تأمین مقصود آنان باشد. آنچه به بنده به عنوان یک نفر از مردم ایران مربوط است اینکه: «عمره مستحب را باید به هر قیمتی برویم؟ ما نمی خواهیم مسئله تحریم عمره را پیش بکشیم، اما آیا باید به هر قیمت رفت و به هر ذلتی تن داد.» (آیت الله مکارم) شاید آنچه وظیفه مردم می باشد تحریم عمره است ولی حرکت های مردمی لزوما نمی تواند منجر به تصمیمات حکومتی شود و مسئولین وظیفه ای متفاوت از مردم دارند.
مطلب دیگر اینکه تصمیم گیرنده در مورد رابطه و قطع رابطه با کشورها از سیاست های کلان نظام است و احتمالا در حوزه اختیارات رهبری و نهادهایی چون شورای عالی امنیت ملی، مجلس و... قرار می گیرد. لذا آن اقداماتی که از سوی وزارت امور خارجه انجام شود با توجه به توان و اختیاراتش شاید پاسخ احساسات جریحه دار شده مردم و گروه های سیاسی نباشد. در نتیجه آنچه از سوی برخی منتقدان دولت در شبکه های اجتماعی و... مشاهده می شود بیشتر به یافتن سوژه های جدید جهت بهانه گیری می ماند تا ارائه راهکار. از این عزیزان تقاضا دارم قبل از حمله، خود را جای وزارت خارجه گذاشته و راهکاری ارائه دهند؛ البته راهی که منطقی و قانونی بوده و تأمین کننده مصالح ملی باشد نه برخاسته است احساسات.
