من از کویر آمده ام ؛با همان امید و شکیبایی وایمان.اما خود را چون بید مجنونی که تنها در گستره کویر ایستاده است،لرزان می بینم ،بر سر ایمان خود،و نگران که مبادا ناتوان از عمل به عهدی باشم که با خدای خود و با زنان و مردان بزرگوار این مرز وبوم بسته ام،ولی امیدوارم.به آینده ای امید بسته ام که دل و دماغ وبازو وهمت فرزندان این کشور در کار ساختن آن است.

این نامه ای است از انسانی که اگر فاقد هر فضیلتی باشد فضیلت دوستداری عدالت و ایمان و آزادی را دارد؛نامه ای به نسلی که باید بار سنگین میراث همه فداکاری ها،آفرینندگی ها وآزادگی ها را بر دوش بکشد.لذا خطاب به همه فرزندان عزیزم که مهر و خشمشان هر دو برای من قیمتی است،نامه ای نوشتم وعنوان آن را «نامه ای برای فردا» گذاشتم.
این نامه نه در برگیرنده همه گفتنی های من است ،نه در صدد پاسخ گفتن به همه پرسشها ونقدها.فتح بابی برای گفتگو وبازاندیشی است،چرا که همواره دل کوچکم به یاد روح بزرگ جوانان این سرزمین وهمه جوانان تپیده است.

و در آخر ما در آغاز راه نو اصلاح گری و نه در پایان آن هستیم.تداوم آن با شما و آینده روشن آن از آن شماست،شما سازندگان اصلی فردای روشن ایرانید پس:
«گمان مبر که به آخر رسید کار مغان
هزار باده ناخورده در رگ تاک است»

برگرفته از کتابچه «نامه ای برای فردا»، نوشته سید محمد خاتمی ، اردیبهشت 1383

لینک دانلود کتابچه نامه ای برای فردا:
http://www.khatami.ir/books.html